Blog

5 april 2017 – Wordt het een onderneming? Zal er met meerdere zelfstandige naaiateliers gewerkt worden? Hoe zal de kwaliteitscontrole gebeuren? Hoeveel taksen moeten er betaald worden? … Allemaal zaken die de mensen zelf zullen moeten uitzoeken en beslissen 😉

29 maart 2017 – Op de laatste dag van ons verblijf zouden we de school bezoeken en een deel van de initiatiepakketten overhandigen. Wanneer we aankomen op het educatiecentrum is er volop bedrijvigheid: met z’n allen, ook de mannen, worden zakjes gevuld, uniformen gestreken, heen en weer gelopen,…  Alle pads zijn klaar! En dat is echt een huzarenstukje! De dames zien er oogverblindend uit in hun felkleurige uniformen.

Op naar de school. De schoolmeisjes krijgen een prachtige speech van de directeur van het educatiecentrum, hij is heel fier op zijn Butterfly-dames. Hij benadrukt het milieuvriendelijke aspect van onze maandverbanden en ook het veilige en zorgeloze gevoel dat je hebt omdat je ze steeds bij kan hebben. Dan volgt de uitleg door 2 van de dames, ze vullen elkaar goed aan. De directeur van de school laat de schoolmeisjes een namenlijst ondertekenen met de belofte dat ze in ruil voor de gratis pads na enkele maanden feedback moeten geven over de pads en het gebruik. Dan wat foto’s en klaar! Wat een prachtige afsluiter van de week! Nogmaals dank aan onze eerste sponsor “Wij Schilders”!

 

 

 

 

28 maart 2017 – Onze berekeningen kloppen niet met hun verbruik. Ze zijn wat te kwistig met materiaal.

27 maart 2017 – Dit soort wasbare pad is nieuw voor de Gambiaanse vrouw en er hoort dus heel wat uitleg bij. Deze uitleg zal gegeven worden door de Butterfly-ambassadrices. We willen dus met hen samenzitten over hoe en wat ze gaan vertellen. Dan kunnen we bij thuiskomst een visueel draaiboekje maken als geheugensteun voor hen en ter verduidelijking voor de gebruikers. Vereiste is dat ze de maandverbanden zelf gebruiken en overtuigd zijn van het product. Dat blijkt geen probleem. Wanneer we zeggen dat ze het zelf gaan moeten uitleggen op de school, is er wel wat aarzeling, dat zouden wij toch moeten doen?! We houden ons been stijf, het is nu aan hen 😉

24 maart 2017 – We gaan bij de naaisters kijken in het educatiecentrum. Na een tijdje wachten komen ze druppelsgewijs (lees met een tussenpozen van een uur) binnen. De stapel gemaakte pads komt tevoorschijn en we beginnen te keuren: nagenoeg alle lintjes komen los, verkeerde stof gebruikt, knoopjes te wijd geplaatst,… geduldig leggen we alles opnieuw uit en opnieuw aan de laatkomers. Van de 25 pads schieten er 4 goede over; de rest is niet verloren, mits wat aanpassingen kan het nog dienen, maar niet voor de initiatiepakketten.  We zijn erg streng op kwaliteit want we beloven de mensen dat het minstens 2 jaar mee gaat en we hebben een verantwoordelijkheid t.o.v. de sponsor. Dan komt de stapel nachtpads: de moed zakt ons in de schoenen, slechts 1 van de 20 pads is goed. Nu begrijpen we waarom zij de dag ervoor zeiden dat de nachtpad te groot was: het patroon is veel te ruim uitgesneden en de absorptielaag is die van de dagpad: slechts 2 lagen en veel te klein… Maar de waterdichte zakjes  gaan helemaal goed, een korte uitleg en alles wordt aan de lopende band gestikt. Tegen het eind van de dag zijn 4 nachtpads goed gemaakt en wel 33 waterdichte zakjes.

Helemaal op en uitgepraat rijden we terug naar het hotel. Onderweg nog even stoppen om te kijken hoe het Omar vergaat, hij kreeg vorig jaar dat ene doosje om wat te testen. We waren verbluft: 15 perfect gemaakte pads liggen op ons te wachten. Wij vragen om voor ons een oefening te doen: of hij op een vrije zondag, wanneer hij niet voor de baas moet werken, eens een dag pads wil maken, zodat we weten hoeveel hij er maakt op een dag en hoeveel hij er uit 1 meter stof krijgt. Die oefening hoeft hij niet te doen, we krijgen onmiddellijk antwoord: ik maak er 15 op 7u. en krijg 36 pads uit 1 meter stof. Hij vraagt “Mag ik ze a.u.b. verkopen, mijn zussen zijn er zo tevreden over en mijn buren willen er ook, ik ga je de materialen terugbetalen.” Inzicht en initiatief dus, het kàn! Een half uurtje bij de familie en we hebben weer energie!

“Volg je energie, waar verlies je energie en waar krijg je energie van? Je moet gaan waar de energie stroomt.”

10 maart 2017 – Het Sint-Andreasinstituut in Oostende heeft een partnerschool in Banjul, de hoofdstad van Gambia. Via een leerkracht die er op bezoek is in februari 2017 komen we te weten dat ook in de hoofdstad meisjes vaak niet naar school gaan tijdens hun menstruatie. Niet iedereen kan wegwerpmaandverband betalen.  Dat is een bevestiging van wat we eerder hoorden van andere leerkrachten.

December 2016 -> februari 2017 – We volgen enkele interessante vormingsavonden van het 4de pijler-steunpunt.

Logo wordt ontworpen, stickers en instructieblaadjes worden gedrukt. Een lieve buurman maakt houten mallen ter vervanging van de kartonnen patronen.

We maken visuals ter ondersteuning van de educatie over wasbaar maandverband.

En een ontwerp voor een waterdicht tasje (wel 7 eigenlijk, maar slechts 1 is perfect en makkelijk te maken)

Helemaal onverwacht krijgen we sponsorgeld via vrienden (dank aan ‘Wij Schilders’). We laten het educatiecentrum weten dat we 30 pakketten gaan bestellen voor de middelbare school van het dorp. We zeggen hen ook duidelijk dat het project rendabel moet zijn om van Gambiaan naar Gambiaan te verkopen en dat de sponsorpakketten enkel bedoeld zijn om de meisjes de kans te geven om naar school te gaan tijdens hun menstruatie. Dat het product op die manier bekend geraakt, is goed voor hun eigen business.

 

4 janauri 2017 – De microvezel blijkt het meest favoriete materiaal voor binnenin de pad. Dat was te verwachten: het is licht, absorbeert heel goed en droogt supersnel. Vooral dat laatste is belangrijk i.v.m. de hygiëne.

Enkele pads hadden een flanellen toplaag, van oude lakens, deze kreeg men niet schoon gewassen. We gaan dus werken met het (2x voorgewassen!) katoen met de typische Afrikaanse prints: niet te licht van kleur en kleine patroontjes – zo zullen eventuele vlekken niet opvallen – maar ook niet te donker, zodat men wel kan zien of het goed schoongemaakt is. En zo sluiten we aan bij het lokale gebruik: ook de “cotton wrappers” zijn van deze kleurige doeken.

Enkelen hadden de ervaring dat de pad verschuift tijden het dragen. Achteraf blijkt dat de knoopjes te wijd geplaatst waren.

Sommigen hadden hun bedenkingen bij de lintjes op de pad. Die dienen om de pad met eigen katoenen doekjes van een extra laag te kunnen voorzien wanneer een grotere absorptie gewenst is. Volgens ons is dit ook het meest delicate onderdeel van het ontwerp, maar een vrouw heeft minder pads nodig als ze zelf de nodige lagen kan opbouwen. We stellen een aantal oplossingen voor, maar krijgen geen feedback terug.

12 november 2016 – Vroeg opstaan om op het uur van afspraak in het educatiecentrum te zijn en dan 1,5 uur moeten wachten, is niet raar. Dat komt omdat de meisjes ook huishoudelijke taken hebben. Fier tonen ze hun werk. De stap-voor-stap handleiding met foto’s hebben ze precies niet helemaal gevolgd, de waterdichte laag is doorprikt door het gebruik van kopspelden (en is dus niet meer waterdicht) , de microvezel wordt ook als toplaag gebruikt (dat kan irriterend zijn omdat het te veel vocht onttrekt aan de huid). Helemaal niet erg, daar is het eerste materiaal ook voor bedoeld: om uit te testen. Aan enthousiasme ontbreekt het hen zeker niet. Maar het is steeds opnieuw uitleggen, ook omdat ze druppelsgewijs het centrum binnenkomen.

Aan het eind van de week worden goede pads gemaakt in verschillende modellen en materialen! We kopen kleurrijk katoen op de markt voor de toplaag. De waterdichte stof wordt behouden maar we variëren met de absorptielaag: katoen van oude handdoeken en microvezel.  Nu kan het eigenlijke testen beginnen, elk meisje krijg enkele pads. Daarna volgt een evaluatie. Wanneer men tevreden is, zullen ook pads gemaakt worden voor vrienden en familie.

Uit de gesprekken blijkt dat meisjes en vrouwen wegwerpmaanverband erg duur vinden en het vaak niet kunnen betalen. Ze gebruiken hun versleten hoofddoeken in de plaats. Een pakje van 10 maandverbanden kost 35 à 45 Dalasi, de ultradunne versie met vleugels zelfs 75 dalasi (€1,5). Alles komt uit Polen!!!

In de loop van de week ontmoeten we ook Omar, de jonge, ietwat stoere neef van Alpha die kleermaker is. Hij bekijkt het maken van pads vanop een afstand en heeft precies zijn bedenkingen 😉

 

6 september 2016 – Eind 2015 begint het idee te rijpen en gaat Hanne dieper en dieper graven naar informatie. Ze volgt blogs en lees lijvige rapporten van Wateraid, United Nations, Oxfam… Ze maakt afspraken met ervaren mensen zoals de dame van tanterosa.be waar zij al eerder haar eigen pads kocht.

De ham-vraag is: heeft men daar wel nood aan? Ervaart men dit zelf als een probleem? Want ze wil niks opdringen.
Bij verdere navraag blijkt dat meisjes soms niet naar school gaan tijdens hun menstruatie, of vrouwen niet uit werken gaan,  omdat wegwerpmaandverband te duur is. (35 à 45 dalasi per pakje van 10) of gewoonweg niet beschikbaar in de lokale shops.

Ook een conclusie van een onderzoek van het Gambiaanse Ministerie van Onderwijs is hier duidelijk over: “The supply of sanitary towels should be done as its positive effect on attendance, participation in school activities and self-esteem is quite evident”

Er begint een intense zoektocht naar de juiste materialen. Hanne verzamelt wasbare pads van over de hele wereld, maakt ze open en onderzoekt welke materialen gebruikt werden.